φυκόθριξ

-τριχος, ὁ, ἡ, Α

καλυμμένος με πολλά φύκη («φυκότριχος πέτρης», Μάτρ.)

[ΕΤΥΜΟΛ. < φῦκος + -θριξ (< θρίξ, τριχός), πρβλ. λευκό-θριξ, σταχυό-θριξ].